شعبان:

در لغت از ریشه‌ ش ع ب و به‌ مـعنای‌، شـعبه و فرقه است.

شعبان، هشتمین ماه از ماههای قمری است که در وجه تسمیه‌ آن‌ دو‌ نظر ارایه شده است:

1- «به علت اختلاف عرب‌ها در طلب آب بود که هر‌ کدام‌ به راهی می‌رفتند و پس آنـها تـفرقه ایجاد می‌شد.»

2- به سبب آن که‌ در‌ این‌ ماه، قبایل متشعب و متفرق می‌شدند و علامه مجلسی از حضرت رسالت صلی‌الله علیه و آله روایت‌ نموده‌ که فرمود:

«شعبان ماه شریف و ماه من است و حاملان عـرش الهـی، آن را‌ تـعظیم‌ و حق‌ حرمت آن را می‌شناسند. و این مـاه زیـاد شـود روزی برای رمضان و زینت کنند بهشت‌ها را‌ و آن‌ را شعبان نامیدند. برای آن که متشعب و بسیار گردد. روزی مومنان و حسنه‌ در‌ آن‌ مضاعف و به هفتاد برابر و سـیئه آمـرزیده و اعـمال خیر در آن مقبول و خداوند جبار نظر فرماید‌ به‌ روزهـ‌داران‌ و عـبادت‌کنندگان.»

برگرفته ازپایگاه مجلات تخصصی نور