از ولادت حسين بن على علیه السلام كه در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله صلی الله علیه و آله وسلّم كه شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد, مردم از اظهار محبت و لطفى كه پيامبر راستين اسلام  صلی الله علیه و آله وسلّم درباره حسين علیه السلام ابراز ميداشت , به بزرگوارى و مقام شامخ پيشواى سوم آگاه شدند.

سلمان فارسى مي گويد: ديدم كه رسول خدا  صلی الله علیه و آله وسلّم حسين علیه السلام را بر زانوى خويش نهاده او را مي بوسيد و مي فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانى , تو امام و پسر امام و پدر امامان هستى , تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجتهاى خدايى كه نُه نفرند و خاتم ايشان ,قائم ايشان (امام زمان عج ) مي باشد.

انس بن مالك روايت مي كند: وقتى از پيامبر صلی الله علیه و آله وسلّم پرسيدند :كدام يك از اهل بيت خود را بيشتر دوست مي دارى , فرمود: حسن و حسين را, بارها رسول گرامى صلی الله علیه و آله وسلّم حسن علیه السلام و حسين علیه السلام را به سينه مي فشرد وآنان را مي بوييد و مي بوسيد.

ابوهريره كه از مزدوران معاويه و از دشمنان خاندان امامت است , در عين حال اعتراف مي كند كه : رسول اكرم صلی الله علیه و آله وسلّم را ديدم كه حسن و حسين را بر شانه هاى خويش نشانده بود و به سوى مامي آمد, وقتى به ما رسيد فرمود: هر كس اين دو فرزندم را دوست بدارد مرا دوست داشته , و هر كه با آنان دشمنى ورزد با من دشمنى نموده است.

عاليترين, صميميترين و گوياترين رابطه معنوى و ملكوتى بين پيامبر صلی الله علیه و آله وسلّم و حسين علیه السلام را ميتوان در اين جمله رسول گرامى اسلام خواند صلی الله علیه و آله وسلّم كه فرمود:حسين از من و من ازحسينم.

برگرفته از سایت شید آوینی