افسوس که عمر این شکسته قلم گذشت و

از قیل و قال مدرسه ام حاصلی نشد        جز حرف دلخراش پس ازآن همه خروش

و امروز که از جوانی که بهار یافتن است خبری نیست و بافته های سابق را جز مشتی الفاظ نمی بینم و به تو و سایر جوانها که طالب معرفتند و صیّت می کنم که شما و همه ی موجودات جلوه اویند و ظهورویند،کوشش و مجاهدت کنید تا بارقه ای از آن رابیابید و در آن محو شوید و از نیستی به هستی مطلق رسید.

پس عدم گردم عدم چون ارغنون          گویدم کإنّا الیه را جعون.

دخترم"دنیا و هرچه در آن است جهنّم است که باطنش در آخر سیر ظاهر می شود و ماورای دنیا تا آخر مراتب بهشت است که در آخر سیر پس از خروج از حذر طبیعت ظاهر می شود و ما و شما و همه یا حرکت به سوی جهنّم می کنیم یا به سوی بهشت و ملأ اعلا…..

فراز هایی از نامه عرفانی امام به دخترشان در تاریخ24 شعبان المعظم 1404قمری مطابق با5 خرداد 1363 شمسی

در این نامه درس هایی عجیب از عرفان ،اخلاق،عقاید،آیات قرآن…. وحتی اشعار زیبا نهفته است و اگر چه امام رحمة الله علیه این نانه را برای دختر شان نوشته اند ولی در چند جای نامه همه ی جوانان را مورد خطاب قرارداده و به همه وصیّت می کنند.توصیّه می کنم این نامه را حداقل یک باربخوانید

روحش شاد و یادش گرامی باد