دختری آمد که نورش سبقت از اختر گرفت

ماه را شرمنده کرد ومهر را  زیور  گرفت

برد دلهای تمام پیشوایان سلف

چون به دامان تمام پنج تن بستر گرفت

چون در آغوش نبی بگرفت ماوی گوییا

هاله ای از روی ام المؤمنین در بر گرفت

کیست این بانو که بر مااحترامش واجب است

شأن او سبقت ز شأن مریم و هاجر گرفت

حافظ جان حسن ،گهواره جنبانش حسین

روح جانش ،آرمانش،درد و درمانش حسین

باز تاب جلوه هایش،جلوه های کوثری

نام هایش فاطمی و گامهایش حیدری

روح او روح خدا ،روحیه اش چون انبیاء

راه او راه امام و شیوه اش پیغمبری

قدسیان را آفتاب و آسمان را ماهتاب

خاکیان را سرور و افلا کیان را مشتری

زندگی ها را مدارو خیمگی ها را قرار

کربلا را فتح کرد و نینوا را مادری

در عباداتش تعبد را به غایت می برد

در مناجاتش دعا گوی امام و رهبری

مادر چندین شهید و خواهر چندین شهید

یاور جسم کبود و صورت خاکستر ی 

ای مقامت آیه و آیینه سرّبتول

مات اوصاف تو می مانند ارباب عقول

در بر خورشید عصمت باوران ،خورشید کو

همچو بنت فاطمه،دلداده توحید کو

لا اُحِبُّا الافلین گویید ابراهمیان

پیش خورشد جلالش ،ماه کو ،خورشید کو

منبع :کتابچه اشعار فاطمیّه جلسه ذاکرین حسین جان علیه السلام