یاسین

کشتی نساز ای نوح طوفان نخواهد امد بر شور زاردلها باران نخواهد امد….رفتی کلاس اول این جمله را عوض کن ان مرد تا نیاید باران نخواهدامد

بدون هیچ تردیدی سرآمد همه ی آفریدگان در عصر حاضر امام عصر علیه السلام است؛ زیرا که آن حضرت، آخرین حجت الهی و یادگار پیامبران و اوصیای پیشین است. بنابراین اگر چنین وجود مبارکی از دیده ها پنهان باشد، پیامد آن تأسف و اندوهی بزرگ خواهد بود.

پیشوایان الهی ما، از دیر باز، این تأسف عمیق را در کردار و گفتار خوداظهار داشته و آن را خصلت مؤمنان دانسته اند.

حضرت رضا علیه السلام می فرمایند:

«چه بسیار زنان با ایمان و مردان مؤمنی که به وقت فقدان ماءمعین(امام مهدی علیه السلام)متأسف، تشنه و محزون اند.»

دعای ندبه از جمله متون مکتب اهل بیت علیهم السلام است که در موضوع عقاید حقه و تأسف بر غیبت حضرت قائم علیه السلام صدور یافته و خواندن آن در چهار عید جمعه، فطر، قربان و غدیر مستحب است(مصباح الزائر، ص446.)

میرزا حسین نوری به نقل از«مزار قدیم» شب جمعه را نیز افزوده است. صدرالاسلام همدانی شاگرد او می نویسد:

از جمله تکالیف انام در غیبت امام زمان علیه الصلاه و السلام؛ خواندن دعای مبار ک ندبه است و ناله و ندبه نمودن برای آن حضرت است….خوب است در هر جمعه دوستان آن حضرت-ارواحنافداه-از مرد و زن در مسجدی از مساجد یا معبدی از معابد اجتماع نموده، این دعای مبارک را با کمال تضرع و زاری و ناله و سوگواری و با نهایت حزن و اندوه و بی قراری بخوانند و گریه کنند و بر غیبت آن شمس تابان و فقدان ان جان جهانیان نوحه کنند….از جمله خواصّ خواندن این دعای مبارک ان است که در هر مکانی و موضعی که خوانده شود، با حضور قلب و اخلاص کامل و ملتفت مضامین عالیه ی فائقه و عبارات و اشارات نامیه ی رائقه ی ان بودن، توجه و التفات مخصوص حضرت صاحب العصر و الزمان-ارواحنافداه- در ان مکان و محل بلکه حضور به هم رسانیدن آن حضرت علیه السلام است در آن مجلس.»(تکالیف الانام، ص189 و 197.)

دعای ندبه توسط بزرگانی از فقیهان عالمان شیعی نقل شده است:

1-سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ج1، 504 و مصباح الزائر، ص446.

2-علامه محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج102، ص104 و زاد المعاد، ص491.

3-میرزا حسین نوری، تحیّه الزائر، ص248.

4-صدر الاسلام همدانی، تکالیف الانام فی غیبه الامام، ص188.

5-شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، ص532 و هدیه الزائرین ص501.

برگرفته از کتاب نیایش منتظران اثر علی اکبرتلافی

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند:

«هر که خدا را چهل صباح به این دعا بخواند، از یاوران قائم ما باشد و اگر پیش از ظهور بمیرد، خدای او را در زمان ظهور از قبرش بیرون آورد و او را به هر کلمه هزار حسنه دهد و هزار گناه از او محو کند.»(مصباح الزائر، ص455.)

دعای عهد در آثار عالمان زیر آمده است:

1-شیخ ابو عبد الله محمد بن جعفر مشهدی، المزار الکبیر، ص663.

2-سید رضی الدین علی بن موسی بن طاووس، مصباح الزائر، ص445.

3-شیخ تقی الدین ابراهیم بن علی کفعمی، البلد الامین، ص124 و المصباح،731-729.

4-علامه محمد باقر مجلسی، بحا رالانوار ج53، ص95 و…. و زاد المعاد، ص489.

5-شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، ص539.

برگرفته از کتاب نیایش منتظران، علی اکبر تلافی

روز جمعه دهم ماه رجب، سال ولادت؛ صدونودپنجم هجری قمری، محل ولادت؛ مدینه پیامبر است، جریان ولادت را ابن شهر آشوب در کتاب مناقب از حکیمه خاتون که دختر حضرت موسی بن جعفر باشد روایت می کند که گفت: یک روز برادرم حضرت رضا علیه السلام مرا طلبید و فرمود: امشب فرزند خیزران متولد می شود و لازم است که تو در موقع ولادت حاضر باشی من در حضور حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام توقف نمودم، موقعی که شب فرا رسید آن بزرگوار مرا با خیزران و زنان قابله وارد اتاق کرد و خود آن حضرت بعد از این که چراغی برای ما روشن کرد از طاق خارج شده و در را بر روی ما بست.

وقتی درد مخاض(زایمان) عارض سبیکه مادر حضرت جواد علیه السلام گردید و مال او را در میان تشت جای دادیم چراغ خاموش شد و خاموشی چراغ باعث غم و اندوه ما گردید.

در همین موقع بود که دیدم آن خورشید امامت از افق رحم طلوع کرد و در میان تشت جای گرفت.

پرده نازکی که نظیر جامه بود آن بزرگوار را فرا گرفته بود نوری از حضرت جواد الائمه علیه السلام ساطع شد که همه اطاق روشن و منور گردید و ما را از چراغ مستغنی نمود. من حضرت امام محمد تقی علیه السلام را بر گرفتم و در دامن خویش جای دادم و آن غشائی را که آن بزرگوار را احاطه کرده بود از صورت مبارکش دور کردم، در این اثناء بود که حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام وارد اتاق شد و امام محمد تقی علیه السلام را بعد از آنکه ما او را در میان لباس های پاک و تمیز پیچیده بودیم از ما گرفت و آن برگزیده خدا را در میان گهواره جای داد آنگاه گهواره را به من سپرد و فرمود: از این گهواره جدا مشو. وقتی روز سوم فرا رسید(نوزاد) چشمان خود را به جانب آسمان گشود و پس از اینکه به سوی راست و چپ خود نظر کرد، فرمود:«أشهد أن لا إله الاالله و أشهدأن محمداًرسول الله» همین که من این اعجاز را از حضرت جواد الائمه علیه السلام دیدم به حضرت امام رضا علیه السلام شتا فتم و جریان را به عرض آن بزرگوار رسانیدم، حضرت ا امام رضا علیه السلام در جوابم فرمود:آن معجزاتی که بعد از این از امام جواد علیه السلام خواهی دید پیش از این است که فعلاً مشاهده نمودی.»

برگرفته از کتاب حکایت های شیرین از چهارده معصوم علیهم السلام اثرجواد باقری

سلام هم وطن
می دانم در این روزها که بیماری یا بهتر بگویم ترس از بیماری همه جا را فراگرفته است حال خوشی نداری؛ ولی می دانم این را هم خوب می دانی که دنیا خانه سختیها و بلاهاست و انسان همواره در رویارویی با آنها؛ گاهی این سختیها شدت می گیرد و بزرگتر جلوه می کند و گاهی ضعیف تر و کوچکتر. تا بوده همین بوده، کم و زیاد همه با آن درگیریم.
سختیهای این دنیا انسان را آزموده می کند، به انسان رسم زندگی می آموزد و او را آماده می کند؛ همچون ورزشکاری که برای مسابقات جهانی تمرین می کند تا بدنش آماده شود این سختیها باید همیشه باشد تا انسان همیشه آماده ی مسابقه و نبرد باشد و هیچ گاه شکست نخورد. صبر و تلاش و تمرین رمز پیروزی انسان است و البته توکل بر خداوند متعال و تنها از او مدد خواستن.
امام رضا علیه السلام فرمود:«فردی محضر رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم شرفیاب شد و معروض داشت: ای رسول خدا عملی به من تعلیم دهید که بین آن عمل و رسیدن به بهشت حائل و فاصله ای نباشد. حضرت در پاسخ فرمود:«بدون جهت بر کسی غضب مکن و ازدیگران(بدن احساس ضرورت) چیزی مخواه.»».(کشف الغمه،ج2، ص247 و امالی«طوسی»، ج2، ص121.)
در این میان چه خوب است از مربیان مقزب در گاه الهی هم الگو بگیریم و به آنها توسل جوییم. چه سختی بزرگتر و شدیدتر اززمانی که «ابراهیم را در منجنیق نهادند تا در آتش بیافکنند جبرئیل نز د او آمد و گفت: آیا حاجتی داری؟ ابراهیم پاسخ داد: آری اما نه به تو!»(تفسیر مجمع البیان، ذیل آیه69 سوره أنبیاء).
حضرت رضا علیه السلام فرمود:«از پدرم شنیدم که او از پدرش حدیث نمود که فرمود:«خداوند متعال بدین سبب حضرت ابراهیم را «دوست» خود قرار داد که هرگز احدی را بدون انجام حاجتش رد نکرد، و هیچگاه از غیز خدا چیزی درخواست ننمود.»(سفینه البحار، ج1، ص584 و بحارالانوار، ج12، ص4.)
«چه افتخاری برای بنده از این بالاتر، که خداوند او را به مقام«دوستی»خود برگزیند، تمام عقول از تصور این معنا، عاجز است؛ زیرا هرکس به این درجه رسد، اگر همه ی نعمتهای بهشت را به او دهند، به آنها نظر نکند، بلکه تمام نظرش محو جمال الهی است. حضرت ابراهیم، دارای امتیازات فراوانی بود که به سبب آنها خداوند مقام دوستی خود را به او بخشید. از روایت امام هشتم علیه السلام استفاده می شود که از این امتیازات محروم نساختن تقاضای نیازمندان و عرض حاجت نکردن از احدی جز خداوند بوده است. »(کتاب آیین زندگی اثر محسن کتابچی، ص293.)
خواندن دعای هفتم صحیفه سجادیه که مقام معظم رهبری به آن توصیه نمودند؛ هم می تواند نمونه ای از دعا و درخواست از درگاه الهی باشد و هم توسل به ائمه علیهم السلام و تلاش وتمرینی برای رفع این بیماری از کل جهان إن شاألله.
التماس دعا فراوان