بدون هیچ تردیدی سرآمد همه ی آفریدگان در عصر حاضر امام عصر علیه السلام است؛ زیرا که آن حضرت، آخرین حجت الهی و یادگار پیامبران و اوصیای پیشین است. بنابراین اگر چنین وجود مبارکی از دیده ها پنهان باشد، پیامد آن تأسف و اندوهی بزرگ خواهد بود.

پیشوایان الهی ما، از دیر باز، این تأسف عمیق را در کردار و گفتار خوداظهار داشته و آن را خصلت مؤمنان دانسته اند.

حضرت رضا علیه السلام می فرمایند:

«چه بسیار زنان با ایمان و مردان مؤمنی که به وقت فقدان ماءمعین(امام مهدی علیه السلام)متأسف، تشنه و محزون اند.»

دعای ندبه از جمله متون مکتب اهل بیت علیهم السلام است که در موضوع عقاید حقه و تأسف بر غیبت حضرت قائم علیه السلام صدور یافته و خواندن آن در چهار عید جمعه، فطر، قربان و غدیر مستحب است(مصباح الزائر، ص446.)

میرزا حسین نوری به نقل از«مزار قدیم» شب جمعه را نیز افزوده است. صدرالاسلام همدانی شاگرد او می نویسد:

از جمله تکالیف انام در غیبت امام زمان علیه الصلاه و السلام؛ خواندن دعای مبار ک ندبه است و ناله و ندبه نمودن برای آن حضرت است….خوب است در هر جمعه دوستان آن حضرت-ارواحنافداه-از مرد و زن در مسجدی از مساجد یا معبدی از معابد اجتماع نموده، این دعای مبارک را با کمال تضرع و زاری و ناله و سوگواری و با نهایت حزن و اندوه و بی قراری بخوانند و گریه کنند و بر غیبت آن شمس تابان و فقدان ان جان جهانیان نوحه کنند….از جمله خواصّ خواندن این دعای مبارک ان است که در هر مکانی و موضعی که خوانده شود، با حضور قلب و اخلاص کامل و ملتفت مضامین عالیه ی فائقه و عبارات و اشارات نامیه ی رائقه ی ان بودن، توجه و التفات مخصوص حضرت صاحب العصر و الزمان-ارواحنافداه- در ان مکان و محل بلکه حضور به هم رسانیدن آن حضرت علیه السلام است در آن مجلس.»(تکالیف الانام، ص189 و 197.)

دعای ندبه توسط بزرگانی از فقیهان عالمان شیعی نقل شده است:

1-سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ج1، 504 و مصباح الزائر، ص446.

2-علامه محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج102، ص104 و زاد المعاد، ص491.

3-میرزا حسین نوری، تحیّه الزائر، ص248.

4-صدر الاسلام همدانی، تکالیف الانام فی غیبه الامام، ص188.

5-شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، ص532 و هدیه الزائرین ص501.

برگرفته از کتاب نیایش منتظران اثر علی اکبرتلافی