روز جمعه دهم ماه رجب، سال ولادت؛ صدونودپنجم هجری قمری، محل ولادت؛ مدینه پیامبر است، جریان ولادت را ابن شهر آشوب در کتاب مناقب از حکیمه خاتون که دختر حضرت موسی بن جعفر باشد روایت می کند که گفت: یک روز برادرم حضرت رضا علیه السلام مرا طلبید و فرمود: امشب فرزند خیزران متولد می شود و لازم است که تو در موقع ولادت حاضر باشی من در حضور حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام توقف نمودم، موقعی که شب فرا رسید آن بزرگوار مرا با خیزران و زنان قابله وارد اتاق کرد و خود آن حضرت بعد از این که چراغی برای ما روشن کرد از طاق خارج شده و در را بر روی ما بست.

وقتی درد مخاض(زایمان) عارض سبیکه مادر حضرت جواد علیه السلام گردید و مال او را در میان تشت جای دادیم چراغ خاموش شد و خاموشی چراغ باعث غم و اندوه ما گردید.

در همین موقع بود که دیدم آن خورشید امامت از افق رحم طلوع کرد و در میان تشت جای گرفت.

پرده نازکی که نظیر جامه بود آن بزرگوار را فرا گرفته بود نوری از حضرت جواد الائمه علیه السلام ساطع شد که همه اطاق روشن و منور گردید و ما را از چراغ مستغنی نمود. من حضرت امام محمد تقی علیه السلام را بر گرفتم و در دامن خویش جای دادم و آن غشائی را که آن بزرگوار را احاطه کرده بود از صورت مبارکش دور کردم، در این اثناء بود که حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام وارد اتاق شد و امام محمد تقی علیه السلام را بعد از آنکه ما او را در میان لباس های پاک و تمیز پیچیده بودیم از ما گرفت و آن برگزیده خدا را در میان گهواره جای داد آنگاه گهواره را به من سپرد و فرمود: از این گهواره جدا مشو. وقتی روز سوم فرا رسید(نوزاد) چشمان خود را به جانب آسمان گشود و پس از اینکه به سوی راست و چپ خود نظر کرد، فرمود:«أشهد أن لا إله الاالله و أشهدأن محمداًرسول الله» همین که من این اعجاز را از حضرت جواد الائمه علیه السلام دیدم به حضرت امام رضا علیه السلام شتا فتم و جریان را به عرض آن بزرگوار رسانیدم، حضرت ا امام رضا علیه السلام در جوابم فرمود:آن معجزاتی که بعد از این از امام جواد علیه السلام خواهی دید پیش از این است که فعلاً مشاهده نمودی.»

برگرفته از کتاب حکایت های شیرین از چهارده معصوم علیهم السلام اثرجواد باقری