کعبه مقصود

هرجا که شدم از تو ندایی نشنیدم

                                                              جز از بت و بت خانه اثر، هیچ ندیدم

آفاق پراز غلغله است از تو هرگز

                                                           با گوش  کر خود به صدایی نشنیدم    

دنیا ؛دریای  رحمت و من مسکین

                                                         یک قطره از این موج خروشان نچشیدم

رفتند حریفان به سوی کعبه مقصود

                                                        با محملی از نورو به گردش نرسیدم

این خرقه پوسیده رها کرده و رفتند

                                                        من شاد به این پوسته دراین خرقه خزیدم

صاحب دل آشفته گذشت از پل و من باز

                                                          دنیای خسان پشت به پل کرده دویدم

مرغان همه بشکسته قفس را و پریدند

                                                            من در قفس افتاده به خود تار تنیدم

یارب شود آن روزکه در جمع حریفان

                                                                 بینم که از این لانه گندیده پریدم

روحش شاد