شیخ طوسی نویسد: محمد بن عیسی به اسناد خود از صادقین علیهم السلام روایت کرده است که فرمود:
«در شب بیست و سوم از ماه رمضان، این دعا را درحال سجده و ایستاده و نشسته و بر هر حالتی که هستی و در همه ی آن ماه و هر اندازه که امکان داشت و در هر روز که هستی، بعد از تمجید خدای تعالی و صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم مکرر بخوان.»(التهذیب، ج3، ص102 و 103.)
آن گونه که از متن این روایت بر می آید، مکرر خواندن این دعا در هر روز از سال بلکه در تمامی لحظات زندگی به اندازه ی امکان مستحب است و طبق دستور باید پیش از آغاز دعا این عبارت خوانده شود:
«الحمدالله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین.»
چنان که مرحوم آیت الله میرزا محمد باقر فقیه ایمانی عبارت فوق را پیش از دعا آورده است.(فوزا اکبر،82.)
گذشته از شیخ ظوسی دانشمندان دیگری نیز، با اندکی اختلاف در متن، به نقل این دعا اهتمام ورزیده اند:
1-محمد بن یعقوب کلینی، الکافی،ج4، ص162
2-سید رضی الدین علی بن موسی بن طاووس، اقبال الأعمال، ج1، 191.
3-شیخ تقی الدین ابراهیم بن علی کفعمی، المصباح، 799.
4-علامه محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج97، 349.
5- حاج میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج7، 483.
6-شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان،299.
برگرفته از کتاب منتظران ظهور اثر علی اکبر تلافی