یاسین

بدون هیچ تردیدی سرآمد همه ی آفریدگان در عصر حاضر امام عصر علیه السلام است؛ زیرا که آن حضرت، آخرین حجت الهی و یادگار پیامبران و اوصیای پیشین است. بنابراین اگر چنین وجود مبارکی از دیده ها پنهان باشد، پیامد آن تأسف و اندوهی بزرگ خواهد بود.

پیشوایان الهی ما، از دیر باز، این تأسف عمیق را در کردار و گفتار خوداظهار داشته و آن را خصلت مؤمنان دانسته اند.

حضرت رضا علیه السلام می فرمایند:

«چه بسیار زنان با ایمان و مردان مؤمنی که به وقت فقدان ماءمعین(امام مهدی علیه السلام)متأسف، تشنه و محزون اند.»

دعای ندبه از جمله متون مکتب اهل بیت علیهم السلام است که در موضوع عقاید حقه و تأسف بر غیبت حضرت قائم علیه السلام صدور یافته و خواندن آن در چهار عید جمعه، فطر، قربان و غدیر مستحب است(مصباح الزائر، ص446.)

میرزا حسین نوری به نقل از«مزار قدیم» شب جمعه را نیز افزوده است. صدرالاسلام همدانی شاگرد او می نویسد:

از جمله تکالیف انام در غیبت امام زمان علیه الصلاه و السلام؛ خواندن دعای مبار ک ندبه است و ناله و ندبه نمودن برای آن حضرت است….خوب است در هر جمعه دوستان آن حضرت-ارواحنافداه-از مرد و زن در مسجدی از مساجد یا معبدی از معابد اجتماع نموده، این دعای مبارک را با کمال تضرع و زاری و ناله و سوگواری و با نهایت حزن و اندوه و بی قراری بخوانند و گریه کنند و بر غیبت آن شمس تابان و فقدان ان جان جهانیان نوحه کنند….از جمله خواصّ خواندن این دعای مبارک ان است که در هر مکانی و موضعی که خوانده شود، با حضور قلب و اخلاص کامل و ملتفت مضامین عالیه ی فائقه و عبارات و اشارات نامیه ی رائقه ی ان بودن، توجه و التفات مخصوص حضرت صاحب العصر و الزمان-ارواحنافداه- در ان مکان و محل بلکه حضور به هم رسانیدن آن حضرت علیه السلام است در آن مجلس.»(تکالیف الانام، ص189 و 197.)

دعای ندبه توسط بزرگانی از فقیهان عالمان شیعی نقل شده است:

1-سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ج1، 504 و مصباح الزائر، ص446.

2-علامه محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج102، ص104 و زاد المعاد، ص491.

3-میرزا حسین نوری، تحیّه الزائر، ص248.

4-صدر الاسلام همدانی، تکالیف الانام فی غیبه الامام، ص188.

5-شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، ص532 و هدیه الزائرین ص501.

برگرفته از کتاب نیایش منتظران اثر علی اکبرتلافی

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند:

«هر که خدا را چهل صباح به این دعا بخواند، از یاوران قائم ما باشد و اگر پیش از ظهور بمیرد، خدای او را در زمان ظهور از قبرش بیرون آورد و او را به هر کلمه هزار حسنه دهد و هزار گناه از او محو کند.»(مصباح الزائر، ص455.)

دعای عهد در آثار عالمان زیر آمده است:

1-شیخ ابو عبد الله محمد بن جعفر مشهدی، المزار الکبیر، ص663.

2-سید رضی الدین علی بن موسی بن طاووس، مصباح الزائر، ص445.

3-شیخ تقی الدین ابراهیم بن علی کفعمی، البلد الامین، ص124 و المصباح،731-729.

4-علامه محمد باقر مجلسی، بحا رالانوار ج53، ص95 و…. و زاد المعاد، ص489.

5-شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، ص539.

برگرفته از کتاب نیایش منتظران، علی اکبر تلافی

شیخ محمد بن یعقوب کلینی روایت کرده است که زراره گفت: از حضرت امام صادق علیه السلام شنیدم که می فرمود: به یقین برای قائم پیش از قیامش غیبتی است. گفتم چرا؟ فدایت گردم. فرمود:«ازآن روی؛ که ایمن از شر دشمنان نخواهد بود و به شکمش اشارتی کرد و فرمود:«ای زراره او منتظر است و هم او کسی باشد که مردمان در تولدش شک کنند؛ برخی گویند:او هنوز به دنیا نیامده است. بعضی گویند:او غایب است و عده ای گویند: متولد نشده است و گروهی گویند:او دوسال پیش از وفات پدرش متولد شده است. ولی خدای تبارک و تعالی دوست می دارد که شیعه امتحان شود. پس در آن هنگام باطل گرایان شک و تردید می کنند. زراره گفت:جانم فدایت اگر آن زمان را درک کنم، چه عملی انجام دهم؟آن حضرت فرمود:ای زراره چنان چه آن زمان را درک کنی بر خواندن این دعا مداومت نما»(الکافی، ج1، ص337.)
این دعای معارفی و پر محتوا توسط عالمانی دیگر هم روایت شده است که از آنان اند:
1-شیخ صدوق، ابو جعفر محمد بن علی بن حسین بن بابویه، کمال الدین، ج2، ص342.
2-شیخ نعمانی، کتاب الغیبه، ص166.
3-شیخ ظوسی، کتاب الغیبه، ص334.
4-شیخ طبرسی، اعلام الواری، ج2، ص237.
5- علامه محمد باقر مجلسی، بحارالأنوار، ج52، ص147و ج95، ص326.
برگرفته از کتاب نیایش منتظران، علی اکبرتلافی

عاقبت فصل زمستان به سر آید روزی

باز هم گل دهد این باغ،سحر نزدیک است

قطره چون رود شود راه به جایی ببرد

با دعای فرج جمع اثر نزدیک است

«ألهم عجل لولیک الفرج»

اگر می‌خواهید رضایت آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و به دنبال آن رضایت خداوند را به دست بیاورید ، در یك جمله بهترین عمل این است كه: آن‌چه را خداوند واجب كرده است ، انجام دهید و آن‌چه را حرام كرده است، ترك نمایید.
اما شیعیان در عصر غیبت وظایف دیگری دارند كه به طور مختصر به برخی از آن‌ها با استفاده از روایات اشاره می‌كنیم.
1- معرفت وشناخت مقام امام وامامت ولایت
الف : لزوم شناخت إمام :
فضیل گفت از حضرت ابو جعفر علیه السّلام شنیدم می‌فرمود : هر كس بدون معرفت امام بمیرد مرگ او چون مردن مردم جاهلیت است هرگز عذر مردم را در شناختن امام نمى‏پذیرند ، كسى كه با شناختن امام بمیرد ، او را زیانى نخواهد رسید چه جلوتر از ظهور امام بمیرد یا بعد از آن و كسى كه بمیرد ؛ در حالی كه امامش را شناخته ، از دنیا برود ، مانند كسى است كه با قائم عجل اللَّه فرجه در خیمه او بوده‏ است .
سلمة بن عطا از حضرت صادق علیه السّلام نقل كرد كه فرمود:
حضرت امام حسین علیه السّلام در میان اصحاب خود فرمود : اصحاب من ! خداوند مردم را آفرید تا او را بشناسند وقتى شناختند او را مى‏پرستند وقتى او را پرستیدند از پرستش دیگران دست میكشند.
مردى عرض كرد یا ابن رسول اللَّه پدر و مادرم فدایت معنى معرفت خدا چیست؟
فرمود اینکه نسبت اهل هر زمان نسبت به امام زمان خود معرفت و شناخت داشته باشند.
مرحوم شیخ صدوق رحمت الله علیه بعد از نقل این روایت می‌گوید :
یعنی بذلك أن یعلم أهل كل زمان زمان أن الله هو الذی لا یخلیهم فی كل زمان من إمام معصوم فمن عبد ربا لم یقم لهم الحجة فإنما عبد غیر الله عز و جل‏ .
اهل هر زمان باید بشناسند و بدانند كه خدا ایشان را وانگذاشته و زمین را خالى از امام معصوم ننموده كسى كه بپرستد خدائى را كه حجت براى مردم قرار نداده او خداى واقعى را نپرستیده دیگرى را پرستش نموده.
و مرحوم علامه مجلسی نیز می‌گوید :
لعله (علیه السلام) إنما فسر معرفة الله بمعرفة الإمام لبیان أن معرفة الله لا یحصل إلا من جهة الإمام أو لاشتراط الانتفاع بمعرفته تعالى بمعرفته علیه السلام و لما ذكره الصدوق رحمه الله أیضا وجه‏ .
شاید امام علیه السّلام كه معرفت خدا را معرفت امام دانسته منظورش این است كه معرفت خدا حاصل نمى‏شود مگر از طرف امام یا به جهت این كه شرط انتفاع از معرفت خدا معرفت امام است كه اگر خدا را بشناسد ولى امام‏شناسى نداشته باشد ، خداشناسى او برایش سودى ندارد و توضیحى كه صدوق نیز داده است بى‏مناسبت نیست .
ب : إمام ، مظهر اسماء حسناى خداوند :
مرحوم شیخ كلینی رحمت الله علیه در كتاب شریف كافی این روایت را نقل می كند :
و آن حضرت راجع به قول خداى عز و جل «خدا را نامهاى نیكوست او را بآنها بخوانید» فرمود : سوگند بخدا مائیم آن نامهاى نیكو كه خدا عملى را از بندگان نپذیرد مگر آنكه با معرفت ما باشد .
فقال علی‏علیه‏السلام: «… فَلَا یَدْخُلُ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ عَرَفَنَا وَ عَرَفْنَاه‏ ».
به بهشت نمی‌رود مگر كسى كه ما را بشناسد و ما او را بشناسیم‏ .
ج : احاطه علمى إمام بر همه امور عالم‏ :
فَإِنَّا یُحِیطُ عِلْمُنَا بِأَنْبَائِكُمْ وَ لَا یَعْزُبُ عَنَّا شَیْ‏ءٌ مِنْ أَخْبَارِكُم‏.
ما از اخبار و اوضاع شما كاملا آگاهیم و چیزى از آن بر ما پوشیده نمی‌ماند .
مرحوم كلینی رحمت الله علیه در روایت دیگری از امام صادق علیه السلام نقل می‌كند كه آن حضرت فرمود :
به راستى من مى‏دانم آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و مى‏دانم آنچه در بهشت است و آنچه در دوزخ است و میدانم آنچه بود و آنچه مى‏باشد، گوید: سپس اندكى صبر كرد و دید كه این سخن بر هر كه شنید گران آمد پس فرمود: من اینها را از كتاب خدا عز و جل مى‏دانم، زیرا خدا عز و جل مى‏فرماید: در آن بیان واضح هر چیزى است‏ .

2 – انتظار فرج‏

دومین وظیفه‌ای كه شیعیان در عصر غیبت دارند ، انتظار فرج است : امام سجاد علیه السلام خطاب به ابو خالد كابلی می‌فرماید :
اى ابو خالد مردم زمان او كه معتقد به امامت وى هستند و منتظر ظهور او هستند ، از مردم تمام زمانها بهترند ؛ زیرا خداوند عقل و فهمى به آنها داده كه غیبت در نزد آن ها حكم مشاهده را دارد ! خداوند آن ها را در آن زمان مثل كسانى می‌داند كه با شمشیر در پیش روى پیغمبر (علیه دشمنان دین ) پیكار كرده‏اند ، آن ها مخلصان حقیقى و شیعیان راستگوى ما هستند كه مردم را به طور آشكار و نهان به دین خدا می‌خوانند. و هم فرمود : انتظار فرج بزرگترین فرج است .
3 – دعا براى حضرت
خود امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ، در توقیع معروفی می‌فرماید :
وَ أَكْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَج‏ .
برای تعجیل فرج ، بسیار دعا كنید .
مرحوم شیخ صدوق در كمال الدین از احمد بن اسحاق از امام عسكری علیه السلام نقل می‌كند كه آن حضرت فرمود :
به خدا قسم ( حضرت قائم عج ) چنان غیبتى مییكند كه كسى از مهلكه ( بى‏دینى و گمراهى ) نجات نمى‏یابد ؛ جز آنان كه خداوند آن ها را در عقیده به امامتش ثابت قدم داشته ، و موفق نموده است كه دعا كنند خداوند زودتر او را ظاهر گرداند .
4 – حزن اندوه در فراق حضرت‏
سدیر صیرفى گفت : من و مفضّل بن عمر و ابو بصیر و ابان بن تغلب به حضور امام جعفر صادق علیه السّلام شرفیاب شدیم . دیدیم حضرت روى زمین نشسته و عبائى بى‏یقه پوشیده ، كه آستین هایش كوتاه بود ، و در آن حال مانند پدر فرزند مرده جگر سوخته گریه می‌كرد و آثار حزن از رخسار مباركش پیدا بود به طورى كه رنگش تغییر كرده بود و در حالى كه كاسه چشمش پر از اشك بود، می فرمود :
اى آقاى من ! غیبت تو خواب را از من ربوده و لباس صبر بر تنم تنگ نموده و آرامش جانم را سلب كرده !.
اى آقاى من ! غیبت تو مصائب مرا به اندوه ابدى كه یكى بعد از دیگرى از ما را می‌رباید ، و جمع ما را بهم می‌زند، كشانده است . من با شك چشم و ناله‏هاى سینه‏ام كه از مصائب و بلاهاى گذشته دارم نمى‏نگرم ؛ جز این كه در نظرم بزرگتر و بدتر از آنها مجسم می‌گردد . ‏
وقتی امام صادق علیه السلام این چنین در فراق حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ، این چنین ناله می‌زند و اشك می‌ریزد ، تكلیف من و شما روشن است !
5 – عهد و پیمان‏
در دعای عهد كه از امام صادق علیه السلام نقل شده است ، این گونه می‌خوانیم :
خداوندا ! من بامداد امروز كه در آن بسر می برم و هر بامدادى تا زنده‏ام عهد و پیمان خود را با امام خویش تجدید می كنم ، و بیعت او را بگردن می گیرم و هیچ گاه آن را از نظر دور نمی دارم و از یاد نمى‏برم .
6 – رعایت تقوا و مانع وصول به حضرت‏
مهمترین وظیفه شیعیان در عصر غیبت این است كه تقوای الهی داشته باشند و اتفاقا همین كم تقوایی ما شیعیان است كه این همه سال از فراق آن حضرت رنج می‌ بریم .
و چنانچه شیعیان ما – خدا به طاعت خود موفّقشان بدارد- قلباً در وفاى به عهدشان اجتماع مى‏شدند ، نه تنها سعادت لقاى ما از ایشان به تأخیر نمى‏افتاد ، كه سعادت مشاهده ما با شتاب بدیشان مى‏رسید و این ها همه در پرتو شناخت كامل ما و صداقت محض نسبت بما مى‏باشد ، بنا بر این هیچ چیز ما را از ایشان محبوس نمى‏دارد جز اخبارى كه از ایشان بما مى‏رسد و ما را مكروه و ناراحت مى‏سازد و از ایشان انتظار نداریم ، و تنها از خدا باید یارى خواست و او براى ما كافى و نیكو كارگزار و پشتیبانى است .

برگرفته از تبیان