یاسین

عظمت شب قدر اقتضا مي کند که از خدا بهترين چيز را طلب کنيم، پيامبر اکرم (ص) در جواب کسي که سوال کرد: «ان انا ادرکت ليله القدر فما اسال ربي؟» آن حضرت فرمود: «العافيه». (مستدرک الوسائل، ج7، ص458) و از حضرت موسي (ع) نقل شده که به خدا عرضه داشت:

خدايا! نزديکي به تو را مي خواهم.

خدا فرمود: نزديکي به من، براي کسي است که شب قدر را بيدار بماند.

حضرت موسي (ع) گفت: خدايا! رحمت تو را مي خواهم.

خدا فرمود: رحمت من، براي کسي است که شب قدر را بر بينوايان ترحم کند.

حضرت موسي (ع) گفت: خدايا! عبور از صراط را مي خواهم.

خدا فرمود: آن، براي کسي است که در شب قدر، صدقه اي بدهد.

حضرت موسي (ع) گفت: خدايا! درختان و ميوه هاي بهشتي مي خواهم.

خدا فرمود: آن، براي کسي است که در شب قدر، تسبيح گويد.

حضرت موسي (ع) گفت: خدايا! رهايي از آتش را مي خواهم.

خدا فرمود: آن، براي کسي است که در شب قدر، آمرزش بخواهد و استغفار کند.

حضرت موسي (ع) گفت: خدايا! خرسندي تو را مي خواهم.

خدا فرمود: خرسندي من، براي کسي است که در شب قدر، دو رکعت نماز بگذارد».( بحار الانوار، ج 98،  ص145، ح3.)

شب قدر، یکی از زمان‌های مهمی است که در قرآن بسیار مورد تأکید قرار گرفته و مقام و جایگاه والایی برای آن گفته شده است. در سوره قدر، علت اهمیت و جایگاه ویژه این شب، نزول قرآن[1] و ‌نزول فرشتگان،[2] بیان شده است. قرآن این شب را سر تا سر مملوّ از سلامت معرفی کرده است.[3] همچنین در این شب، سرنوشت انسان‌ها تعیین می‌شود.[4] به جهت تعیین سرنوشت انسان‌ها در این شب و وجود خیرات و برکات فراوانی که بی‌ارتباط با نزول فرشتگان و روح نیست، احیای این شب و بیدار ماندن و انجام عبادات مورد سفارش قرار گرفته است. نقل شده است: «پیامبر گرامی اسلام(ص) شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان، خانواده خود را از خواب بیدار می‌کرد و بر صورت کسانی که خواب بودند آب می‌پاشاند». در احوال حضرت فاطمه زهرا(س) نیز نقل شده است: «ایشان نمی‌گذاشت کسی در این شب بخوابد. او به همین مقصود، به خانواده خود غذای کم می‌داد و از روز قبل آن، خود را برای آن شب آماده می‌کرد و می‌فرمود: محروم و بی‌بهره کسی است که از خیر و برکت این شب محروم بماند».[5]
با توجه به آیات قرآن و روایاتی که درباره شب قدر وارد شده، چنین به دست می‌آید که نزول فرشتگان و روح، در شب قدر هر سال اتفاق می‌افتد. در این شب، امور مربوط به یک سال آینده، توسط فرشتگان در زمان پیامبر بر خود ایشان و بعد او بر جانشینان بر حقش که حضرت علی(ع) و یازده فرزند معصوم او است نازل شده و اکنون نیز بر امام زمان(ع) نازل می‌شود.[6]
بنابراین، شهادت امام علی(ع) در یکی از شب‌های قدر، علت احیای این شب نیست، هر چند که وقوع این حادثه در شب قدر، بر اهمیت این شب افزوده است.
شهید مطهری درباره علت به شهادت رساندن امام علی(ع) در شب‌های قدر می‌گوید: «ابن ملجم یکى از آن نه نفر زُهّاد و خشکه مقدس‌هاست که می‌روند در مکه و آن پیمان معروف را می‌بندند و می‌گویند همه فتنه‌ها در دنیاى اسلام معلول سه نفر است: على، معاویه و عمرو عاص. ابن ملجم نامزد می‌شود که بیاید على(ع) را بکشد. قرارشان کِى است؟ شب نوزدهم ماه رمضان. چرا این شب را قرار گذاشته بودند؟ نادانى را ببین! اینها شب نوزدهم ماه رمضان را قرار گذاشتند، گفتند چون این عمل ما یک عبادت بزرگ است، آن‌را در شب قدر انجام بدهیم که ثوابش بیشتر باشد».[7]

[1]. قدر، 1.

[2]. قدر، 4.

[3]. قدر، 5.

[4]. دخان، 4.

[5]. ابن حیون مغربی، نعمان بن محمد، دعائم الإسلام و ذکر الحلال و الحرام و القضایا و الأحکام، ج 1، ص 282،‏ قم، مؤسسة آل البیت(ع)، چاپ دوم، 1385ق.

[6]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج 1، ص 247، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.

[7]. مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، ج 16، ص 612، تهران، صدرا.

بر گرفته از سایت:

https://www.islamquest.net/

#عکس_نوشته_حدیث_پیامبر

#رفتار_اجتماعی

آسمان هم خجل از چشم تو و بارانت
آخری نیست بر این گریه ی بی پایانت
آب می بینی و طفل و گل و سقا و جوان
بیشتر می شود انگار غم پنهانت
زهر هرچند که یک روز به دادت آمد
تو چهل سال به لب آمده هر شب جانت

منزلگه عشاق دل آگاه حسین است
بیراهه نرو ساده‌ترین راه حسین است
از مردم گمراه جهان راه مجویید
نزدیک‌ترین راه به الله حسین است
عالم همه محو گل رخسار حسین است
ذرات جهان در عجب از کار حسین است
دانی که چرا خانه حق گشته سیه پوش
یعنی که خدای تو عزادار حسین است